سنتز هیدروژل ها به روش شیمیایی-آنزیمی و مطالعه رفتار تورمی آن ها

هیدروژل ها شبکه های پلیمری با وزن مولکولی بالا و توانایی نگه داری آب درساختمان خود هستند. اتصالات عرضی در ساختار هیدروژل، شبکه ای سه بعدی ایجاد می کنند که نتیجه آن غیر قابل حل شدن شبکه پلیمری در آب است. هدف از این پژوهش، سنتز شیمیایی- آنزیمی هیدروژل های مقاوم به نمک بر پایه پلی آکریلات قندی و بررسی خواص تورمی آن بود. حضور گروه های وینیلی آویخته در بتا متیل گلوکوزیدآکریلات با آنالیز hnmr1 و طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (ftir) تایید شد. سپس پلیمر شدن قندهای مشتق شده به صورت شیمیایی با و بدون عامل شبکه ای کننده n,n- متیلن بیس آکریل آمید از طریق پلیمریزاسیون رادیکال آزاد محلول انجام گرفت. آنالیز ساختاری هیدروژل با طیف سنجی تبدیل فوریه (ftir) انجام گرفت که نشان داد گروه های دوگانه موجود در بتا متیل گلوکوزیدآکریلات در پلیمریزاسیون مصرف شده اند. میزان تورم در آب یون زدایی شده برای هیدروژل پلی آکریلیک اسید با 5 % عامل شبکه ای کننده و هیدروژل بتا متیل گلوکوزید آکریلات با میزان شبکه ای شدن مختلف (بدون شبکه ای کننده، 3% و5%) به ترتیب 300 ،520 ، 355 و 210 بود که نشان داد با افزایش عامل شبکه ای کننده، میزان تورم کاهش یافته است. نتایج حاصل از تورم هیدروژل ها در محلول های الکترولیتی نشان داد که کاهش تورم هیدروژل های بتا متیل گلوکوزید آکریلات به ویژه در حضور کاتیون های دو ظرفیتی نسبت به هیدروژل پلی آکریلیک اسید کمتر است.